Columns

Laten we hopen dat de AZ-selectie met meer vertrouwen naar de Kuip afreist dan de gemiddelde AZ-supporter

Jordy BreetJordy Breet
280 views0

Het is alweer een ruime maand geleden dat AZ, na een spannende pingelreeks tegen Heracles, de bekerfinale van dit seizoen bereikte. Het contrast met de euforie van toen kan haast niet groter zijn dan nu. In allerlei opzichten. AZ is in enkele weken tijd gedegradeerd van favoriet voor de bekerwinst naar vrijwel kansloze underdog. Tenminste, als we de tendens onder supporters op de AZ-socials mogen geloven.

Grafstemming

Al jaren verbaas ik mij over de online negativiteit en het selectief bashen van bepaalde spelers of trainers binnen AZ. Vaak hebben AZ-jeugdspelers onbeperkt krediet, maar moet een aankoop opboksen tegen sceptische supporters. Momenteel moet vooral Bruno Martins Indi het bezuren en lees ik her en der dat trainer Martens een nieuwe baan zou moeten zoeken. Bij het (eventueel) ontbreken van Clasie zou het allemaal niet eens meer zin hebben om nog naar De Kuip af te reizen. Spits Troy Parrott krijgt kritiek en mensen klagen vooral over de buscombi die van toepassing is.

Hoe anders wordt de aanloop naar de finale beleefd in Deventer. De lokale bakker maakt speciale GAE-gebakjes en straten worden geel-oranje versierd. Er is daar zelfs speciaal Beker-Bier gebrouwen. In de media wordt gezegd dat de Deventenaren het beste voetbal van de Eredivisie spelen. De mensen aan de IJssel kunnen niet wachten om er wat moois van te maken.

Waarom worden de straten in Alkmaar eigenlijk niet versierd? En ik betwijfel of er op de vrijdagen voorafgaand aan de finale speciale rood-witte AZ-kazen over de Kaasmarkt worden gedragen. Het tekent het verschil in de aanloop tussen Alkmaar en Deventer. Deze column gaat verder na onderstaande tweet. 

Verwachtingspatroon

Het lijkt momenteel allemaal een kant op te gaan waar ik niet blij van word. Ik denk dat dat te maken heeft met een onrealistisch verwachtingspatroon. ‘Je bent zo goed als je laatste wedstrijd’. Tuurlijk, een alom bekende term binnen de voetballerij die het opportunisme onder supporters en media uitstekend beschrijft. Dat mag er ook zijn — zeker na de matige week die AZ heeft gekend.
Wel denk ik dat er binnen de AZ-achterban een algemene ‘we winnen toch nooit wat’-mindset heerst, waar bijna niet tegenop te voetballen is. En dat baart zorgen.

Excuses

Mijn indruk is dat er binnen de AZ-community structureel vertrouwen ontbreekt. Nog voordat er ook maar één bus Rotterdam heeft bereikt, hoor ik veel excuses om mij heen. Hierbij vormen wij als AZ’ers al vooraf een excuus, zodat je – wanneer we inderdaad zouden verliezen – na afloop kan zeggen: ‘‘Zie je wel, we winnen toch nooit wat!’’. Of: ’’De blessure van Clasie heeft ons inderdaad de das omgedaan.’’
Een mooi voorbeeld van self-fulfilling prophecy — en dat kan gevaarlijk zijn.
Het is te hopen dat de AZ-selectie het veld op stapt met een heel ander gevoel. Met het gevoel te willen afrekenen met het net-niet-imago dat AZ heeft. Met het vertrouwen dat de eerste prijs in twaalf jaar gewonnen kan worden.

Vertrouwen

Laat ik vooropstellen dat het inderdaad een nadeel kan zijn dat Clasie wellicht te laat hersteld zal zijn voor de finale. Ook ben ik het eens dat Go Ahead Eagles een uitstekende tegenstander is, waar AZ het moeilijk mee zal hebben. Allemaal waar.
Maar er zijn toch óók heel veel redenen om met vertrouwen uit te kijken naar de finale? Dat lijkt men op de AZ-tribunes bij het eerste de beste puntverlies standaard te vergeten. AZ heeft toch ook goede spelers en dit seizoen al heel goede dingen laten zien? AZ won al van Fenerbahçe, Galatasaray, nota bene van Tottenham Hotspur en al twee keer van de aanstaande landskampioen. Daarnaast zijn de flanken met de terugkomst van Sadiq en Van Bommel weer voorzien van doelpunten. Ten slotte: wanneer zijn wij dit seizoen nu eigenlijk daadwerkelijk veel minder geweest dan de tegenstander? Hooguit in de uitwedstrijd tegen Athletic Club?

Daarnaast reizen ook wij met ten minste 17.500 mensen naar Rotterdam. Binnen een dag waren alle kaartjes uitverkocht. Niet gek toch? Het zou bij ons ook bol moeten staan van de voorpret.

De vraag is met welke instelling het AZ-getinte gedeelte in De Kuip aanwezig zal zijn. Gaat men ervan uit dat het een typische AZ-vertoning gaat worden? Zodat bij de eerste de beste verkeerde bal van Martins Indi de eerste fluitconcertjes van start kunnen gaan?
Gaat men met de ultra-kritische AZ-bril naar Rotterdam-Zuid, zodat er bij verlies achteraf ’’zie je wel’’ gezegd kan worden?
Of gaat men erheen met het voornemen om er alles aan te doen de ploeg te ondersteunen? Met het besef dat er inderdaad veel kwaliteit in de selectie zit en dat de Dennenappel gewonnen kan worden. En dat een tegendoelpunt juist het startsein voor extra ondersteuning zou moeten betekenen?
Ik ben er in elk geval van overtuigd dat het kan. Zéker met een optimistisch AZ-publiek dat beseft dat de aanwezige support daadwerkelijk verschil kan maken.
Ik hoor mijzelf al na afloop van een gewonnen finale: ‘‘Zie je wel,’’ zeg ik dan. ‘‘Het kán!’’
Jordy Breet
Op 7 jarige leeftijd met Pa mee naar de Alkmaarderhout voor de afscheidswedstrijd van Peter Wijker, vervolgens nooit meer weggegaan. Tegenwoordig present in vak W op de van der Ben tribune. Undercover woonachtig in Haarlem. Geïnteresseerd in Europese supporterscultuur. Krijgt kippenvel van juichende mensenmassa's.

    Ook interessant

    0 %

    Laatste artikelen