Columns

Hey Mister DJ….

Muziek in voetbalstadions: een onderwerp waar we het nooit helemaal over eens gaan worden. Na de recente overwinning op SC Heerenveen en de nederlaag tegen Aston Villa voel ik de behoefte kritiek te uiten aan het adres van de DJ, die in mijn ogen niet altijd de juiste keuzes maakt. De muziek voorafgaand aan een duel kan ik nog waarderen, al is het niet helemaal mijn smaak. Wat mij echter steeds meer stoort, is hoe de muziek de echte voetbalemoties overschreeuwt. Ik snap dat de club er alles aan wil doen om de wedstrijddag zoveel mogelijk op te leuken, maar soms kan het gewoon net even beter. Ik pleit voor wat meer terughoudendheid en ben ervan overtuigd dat ik niet de enige ben die er zo over denkt.

Om mijn kritiek te verduidelijken, enkele specifieke momenten:

Opkomst spelers

Het is begrijpelijk om voorafgaand aan een wedstrijd de spanning op te bouwen met muziek. Echter, zodra de spelers het veld betreden, mag het volume wat mij betreft fors omlaag. Nu is het geluid zo overweldigend dat je de Ben-Side, ondanks hun enthousiasme, vanaf een tribune verder nauwelijks hoort. Hierdoor krijgen andere tribunes niet de kans om mee te zingen, waardoor de algehele sfeer in het stadion al wordt gedempt voordat de bal echt gaat rollen.

Direct na doelpunten

Mijn frustratie bereikte een hoogtepunt tijdens de hattrick van Vangelis Pavlidis tegen SC Heerenveen. Na elk doelpunt zong het publiek massaal zijn naam, maar deze vreugde-uitbarstingen werden steevast overstemd door de luide muziek van de DJ. Tegen de tijd dat de muziek eindelijk verstomde, was het spontane gezang alweer uitgedoofd. Een heel stadion dat de naam van een speler scandeert, is voor zowel een Pavlidis als voor een heel stadion vol mensen gewoon ontzettend leuk (en daarvoor komen we toch?).

Eerbetoon aan Bob Moore

Voorafgaand aan de wedstrijd tegen Aston Villa werd een eerbetoon georganiseerd voor de overleden supporter Bob Moore, die zowel Villa als AZ steunde. De DJ vond het nodig om het gezang na het applaus te overstemmen met een luidruchtige jingle (de welbekende Retteketet…). Hoewel dit ongetwijfeld goedbedoeld was, voegde het niets toe aan de emotionele waarde van het moment.

Bij het eerbetoon viel erg geluidstechnisch overigens nog iets op: het filmpje met Ron Vlaar en de dochter van Bob Moore werd afgespeeld op de grote schermen, maar het geluid hiervan was ontzettend matig waardoor het niet te verstaan was (zie hieronder hoe het echt klonk). Dit is eigenlijk altijd het geval wanneer er beeld en geluid wordt gecombineerd (op die reclame van Kansino na, die bezorgt je elke keer bijna een hartaanval)

Meer terughoudenheid is beter voor de sfeer

Dit zijn zomaar drie voorbeelden uit de laatste twee wedstrijden en volgens mij kan dit beter. Ik wil nogmaals benadrukken dat de kritiek geen persoonlijke aanval is op degene die aan de knoppen draait, ik snap heel goed dat deze persoon zich met hart en ziel inzet voor onze club. Waar het mij om gaat is de sfeer in het stadion en ik denk dat je met iets meer terughoudendheid juist een grotere bijdrage kunt leveren aan die sfeer.

Suggesties?

Omdat we weten dat AZ altijd meeleest wil ik jou als lezer ook vragen om je mening. Ben ik inmiddels een oude zeikerd geworden of denken jullie er ook zo over? En misschien nog belangrijker: hebben jullie misschien suggesties voor de club als het gaat om de muziek in het stadion?

Martijn Benjamin
Schrijft sinds 2004 voor AZFanpage en is vanaf 2010 eigenaar van deze heerlijke site. Heeft met In de Hekken nog een uit de hand gelopen hobby. Helpt in het werkende leven bedrijven aan professionele websites met 072DESIGN. Doet ook nog wat met kleding bij PGWEAR Nederland.

    Comments are closed.

    0 %