Aan de top komen is moeilijk, er blijven wellicht nog moeilijker. Een veel gehoorde uitspraak maar ging dit ook op voor AZ`67. Wat zou er gebeuren na de victorie in 1981? Aan de ploeg veranderde niet eens zoveel. Interesse was er genoeg na het sublieme jaar maar het lukte Molenaar om het team nog bij elkaar te houden zonder echt grote investeringen te doen vanwege bovenstaande redenen. Alleen Kurt Welzl kon de verlokking uit het buitenland niet weerstaan en vertrok naar Valencia. Voor hem in de plaats kwam een andere Oostenrijker, Franz Oberacher. Wel was het vervelend dat Kristen Nygaard een groot deel van de competitiestart moest missen wegens een ernstige blessure.

Wellicht dat het hierdoor kwam dat AZ zijn titel van het voorgaande jaar niet kon herhalen en ook in het Europa Cup 1-toernooi was het snel over. Het Noorse Start Kristiansand werd nog verslagen – zij het nipt – maar in de 2e ronde vond AZ`67 zijn Waterloo in Liverpool (3-2 verlies na 2-2 thuis). AZ`67 zou in de eredivisie uiteindelijk als derde eindigen maar kreeg toch nog een hoofdprijs aan het eind van het seizoen doordat opnieuw, voor de derde keer dus, de KNVB -beker werd gewonnen. Tegen FC Utrecht werd het eerste finaleduel verloren (1-0) maar thuis in De Hout liet de ploeg weer eens zien over hoeveel klasse het beschikte. Het werd 5-1 met een excellerende Kees Kist die driemaal scoorde. Met de beker nam AZ tevens afscheid van Georg Kessler, de meest succesvolle AZ-trainer ooit vertrok en werd opgevolgd door zijn trouwe assistent Hans Eijkenbroek.

Eijkenbroek mocht gelijk starten met de opbouw van een nieuw team want omdat er steeds minder geld vrij kwam en de spelers de aanlokkingen uit het buitenland niet langer konden weerstaan vertrokken er maar liefst vijf vaste krachten naar elders te weten Kist, Metgod, Nygaard, Peters, Spelbos. Henk van Rijnsoever was er inmiddels ook niet meer bij. Een langdurige blessure noopte hem tot stoppen. De ploeg mocht dankzij de bekerwinst nog wel uitkomen in het EC II -toernooi maar strandde daarin in de tweede ronde tegen Internazionale. Dankzij nieuwkomer Roelf Jan Tiktak werd er thuis nog wel gewonnen (1-0) maar de return in Milaan zou met 2-0 verloren gaan. Ook weer een primeur dat seizoen want Burgemeester Roozemond verbiedt het duel AZ-ajax op zaterdagavond in zijn stad waarna het ’thuisduel’ in het Olympisch Stadion wordt afgewerkt.

In de competitie kon AZ maar weinig klaar maken en twee jaar na de landstitel eindigt de ploeg op een kleurloze elfde plaats. Het lukt Eijkenbroek niet om het elftal weer op de rails te krijgen. Iets wat evenmin zijn opvolger Piet de Visser lukte. Deze ziet ook nog eens oudgedienden als Hugo Hovenkamp en Jos Jonker vertrekken waarna de ploeg steeds verder wegzakt op de ranglijst van de eredivisie.

In 1986 maakt Klaas Molenaar bekend dat hij en zijn bedrijf Wastora zich volledig zullen terug trekken uit de club waarna het nieuwe bestuur besluit om de toevoeging `67 weg te laten halen. Voortaan gaat de club door het leven als AZ. Han Berger wordt de nieuwe trainer en vijf jaar na dato blijkt van het kampioenselftal alleen Pier Tol en toenmalig reservegoalie Hans de Koning nog over. Later meld ook Kees Kist zich weer in Alkmaar na een mislukt Frans avontuur maar ook zij kunnen AZ niet terug naar de top brengen. Integendeel, het rommelt bij AZ en ook trainer Berger blijft niet lang zitten.

Het seizoen 1987-1988 met opnieuw Hans Eijkenbroek langs het veld zal in de geschiedenisboeken verdwijnen als een van de zwarte jaren van de club. De ploeg wordt al bij aanvang van het seizoen gezien als een van de degradanten, iets wat na een zeer slechte competitiestart ook zou uitkomen. Ondanks dat er nog genoeg ervaring in het team zit met jongens als Tol, Tiktak, Loggie, Oosterveer, De Koning, Jalink en Vonk loopt het `t hele seizoen niet en staat men vanaf de start continu op de onderste plaatsen. De ploeg zet nog wel een eindsprint in als vanaf februari de talentvolle Tommy Krommendijk de ploeg komt versterken maar op 8 mei 1988 is het dan zover. AZ kan zich alleen nog redden als het op de laatste speeldag van het al gedegradeerde FC Den Haag kan winnen en moet dan hopen dat PEC Zwolle of FC Volendam geen punten pakken. Helaas voor AZ spelen deze beide ploegen op de laatste speeldag tegen elkaar. AZ doet zijn plicht en verslaat Den Haag met 3-1 (2x Loggie en Oosterveer) maar Zwolle en Volendam maken er een beschamende vertoning van waarbij ze elkaar zelfs de bal toespelen en houden het op 0-0.

Hierdoor is AZ dus exact zeven jaar en vijf dagen na het landskampioenschap van Nederland gedegradeerd naar de 1e Divisie. Doel is nu om binnen een jaar terug te keren maar al snel wordt duidelijk dat het Eijkenbroek niet lukt om de ploeg terug te brengen op het hoogste niveau. De ploeg draait redelijk bovenin mee maar kan geen moment aanspraak maken op de titel of een van de nacompetitieplaatsen.

Daarnaast beleeft AZ in december 1988 opnieuw een dieptepunt als de competitiewedstrijd tegen DS`79 (2-2) volledig uit de hand loopt. Scheidsrechter Van Mierlo neemt in dat duel enkele dubieuze beslissingen in het nadeel van AZ waarna enkele supporters de arbiter na afloop opwachten en hem enkele rake klappen uitdelen. AZ wordt fors gestraft. Niet alleen krijgt het een geldboete opgelegd van de KNVB, tevens moet het thuisduel tegen Heracles zonder publiek worden afgewerkt.

Toch nog een klein succesje dat seizoen voor AZ want na een 2-1 overwinning, dankzij goals van Cocu en Verroen, op eredivisionist Fortuna Sittard wordt de kwartfinale van de beker bereikt. Hierin blijkt PSV te sterk (0-2, Romario 2x). Het daarop volgende seizoen, 1989-1990, levert zelfs een historisch dieptepunt op want met 33 punten uit 36 duels komt de ploeg niet verder dan een 12e plaats in de 1e Divisie.