Supporterszaken

Column: Je kunt het ook wél doen!

Al jaren fascineert het mij hoe de beleving van supporters varieert binnen het Nederlandse supportersgilde. Waar in het ene stadion de hele stad lijkt te zijn uitgelopen voor een nietszeggende thuiswedstrijd in de middenmoot, controleert men in het andere stadion rustig en gelaten of de 11 spelers wel voldoen aan de verwachtingen die horen bij de zuur betaalde centen aan maar weer een seizoenkaart. En dat allemaal binnen een afstand van enkele honderden kilometers. 

Neem het voorbeeld Vitesse & De Graafschap, waar het verschil in mentaliteit en supportersbeleving overduidelijk is. Waar men bij de Graafschap bekend staat om waanzinnige sfeeracties, zowel in het stadion als in de stad, staat Vitesse toch vooral te boek als die club met het halflege GelreDome waarbij een rondvliegende vogel steevast voor de meeste sfeer zorgt. En dat terwijl beide stadions op pakweg een halfuur rijden van elkaar liggen en je daarom moeilijk kunt concluderen dat de Superboeren een totaal andere culturele achtergrond hebben dan de Vitessenaren.

AZ’ers staan ook niet bepaald bekend om de onvoorwaardelijke steun richting de club. Zie deze week de berichtgeving dat amper de helft van de seizoenkaarthouders een kaartje heeft gekocht voor de belangrijke thuiswedstrijd tegen Dundee United FC van aanstaande donderdag. Een heel seizoen speel je voor Europees voetbal en dan is dit de opkomst wanneer het zover is.

Ja het is vakantie, nee, Dundee United is geen Bayern München en ja, het is ook strandweer. Ik hoor mezelf de excuses alweer opratelen om het gedrag van AZ supporters die niet komen opdagen goed te praten. Omdat ik het zo graag anders zou willen zien. 

Genoeg om trots op te zijn 

Soms lijkt het wel alsof naar AZ gaan voor een deel van de mensen in het stadion een vreselijke bezigheid is. Een ongewenste tussenkomst in het toch al drukke bestaan. Een moetje. Vlak na de aftrap binnen komen lopen, nog even snel een kopje chocomel en een zak chips halen en je dan irriteren aan de rij bij het horecapunt. Vervolgens 80 minuten lang apathisch op een stoel zitten en meeklappen bij een doelpunt. Dan is het, ongeacht de tussenstand, de hoogste tijd om je alvast naar de gracht beneden te snellen zodat je óp het laatste fluitsignaal zo snel mogelijk naar buiten kunt rennen om te drukte voor te zijn. Want ja, de overvolle agenda liegt nooit. 

Bovenstaand is absoluut gechargeerd en is slechts van toepassing op een deel van de mensen die naar AZ gaan. Desalniettemin illustreert dit wel de mentaliteit, terwijl AZ als club echt beter verdient. Met het nieuwe dak staat er een prachtig nieuw huis, bovendien is het AFAS stadion één van de veiligste van Nederland en kun je met een gerust hart je kleine kleuter of opa meenemen. Sportief gezien gaat het gewoon goed en dat is dus ook geen reden om weg te blijven. We spelen inmiddels al bijna 20 jaar achter elkaar Europees voetbal, hebben de beste jeugdopleiding van Nederland en kunnen door veel financiële middelen hogere ogen gaan gooien de komende jaren. Daar mogen we best heel trots op zijn.

AZ ontving teveel NOW-steun van de overheid

Kuddegedrag 

Ik ben er van overtuigd dat supportersbeleving niets te maken heeft met de regio waar je vandaan komt of andere randzaken zoals het weer, het tijdsstip of de afstand van het veld tot de tribune. Mensen doen elkaar nu eenmaal na en door de jaren heen is ”normaal doen” de gedragsnorm geworden bij AZ. Ik herinner mij nog goed dat ik, in vak MO2 op de Molenaartribune van de Alkmaarderhout, constant naar links keek. Naar het sta-vak MO10, daar waar wél gezongen werd. Ik wilde altijd mee doen, maar hield mij in omdat de mensen om mij heen nu eenmaal ook niet mee deden. Ik ging op in de massa van MO2, omdat het daar nu eenmaal zo ging. 

Je kunt het ook wél doen! 

Dat het nu eenmaal zo is bij AZ en dat men voor altijd ”Kaaskijkers” zullen blijven geloof ik niet. Natuurlijk hoéf je niet een halfuurtje eerder weg te gaan van huis om de spelers al tijdens de warming up een hart onder de riem te steken, maar je kunt het ook wél doen. Inderdaad, je hoéft niet als eerste op te staan in jouw vak om mee te springen met de Ben-Side, maar je kunt het ook wél doen. Een kaartje kopen voor een bekerwedstrijd tegen een KKD-team hoeft uiteraard ook niet, net zoals de spelers netjes bedanken na de wedstrijd en accepteren dat het druk is bij het tunneltje. Maar je kunt het ook wél doen! Een kaartje kopen voor AZ-Dundee United? Je kunt het ook wél doen. 

Het is nu aan alle AZ’ers om van ons vernieuwde huis een echt thuis te maken. De eerste stappen zijn al zichtbaar, met een staantribune op de Ben-Side die vrijwel het hele seizoen is uitverkocht. Een betere sfeer trekt ook weer mensen aan, wat op zijn beurt weer bijdraagt aan een betere sfeer. Dat balletje moet gaan rollen.

Of dit stuk verandering teweeg zal brengen? Misschien niet. Of ik het daarom net zo goed niet had kunnen schrijven? Zou kunnen, maar: Ik kan het ook wél doen!

Jordy Breet
Op 7 jarige leeftijd met Pa mee naar de Alkmaarderhout voor de afscheidswedstrijd van Peter Wijker, vervolgens nooit meer weggegaan. Tegenwoordig present in vak W op de van der Ben tribune. Undercover woonachtig in Haarlem. Geïnteresseerd in Europese supporterscultuur. Krijgt kippenvel van juichende mensenmassa's.

    Comments are closed.

    Ook interessant

    0 %